Triangulatiemethode. Men gaat ervan uit dat de triangulatiemethode voor het eerst werd voorgesteld door de Nederlandse wetenschapper Snellius in 1614. Deze methode wordt veel gebruikt in alle landen. De essentie van de methode is als volgt.
Op de meest indrukwekkende hoogten van het terrein wordt een systeem van geodetische punten gevormd, dat een netwerk van driehoeken vormt (figuur 13). De coördinaten van het bronpunt A worden bepaald in dit netwerk, de horizontale hoeken in elke driehoek worden gemeten, evenals de lengten b en de azimuths van de basiszijden, die de schaal en oriëntatie van het netwerk in azimut instellen.
Een triangulatienetwerk kan worden geconstrueerd als een afzonderlijke reeks driehoeken, een systeem van rijen driehoeken en ook als een continu netwerk van driehoeken. Elementen van een netwerk van triangulatie kunnen niet alleen driehoeken dienen, maar ook complexere vormen: geodetische vierhoeken en centrale systemen.
De belangrijkste voordelen van de triangulatiemethode zijn de efficiëntie en de mogelijkheid van het gebruik ervan in verschillende fysiografische omstandigheden; een groot aantal redundante metingen in het netwerk, waarmee direct in het veld een betrouwbare bewaking van alle gemeten waarden kan worden uitgevoerd; hoge nauwkeurigheid van het bepalen van de relatieve positie van aangrenzende punten in het netwerk, in het bijzonder vaste stof. De methode van triangulatie komt het meest voor bij de constructie van staatsgeodetische netwerken.
Een driehoeksmeting of triangulatie
Wat is trigonometrie?
Trigonometrie is de tak van de wiskunde die zich bezighoudt met de relaties tussen de hoeken en lengtes van de zijden in een driehoek. Trigonometrie maakt gebruik van zogenaamde trigonometrische functies . Deze trigonometrische functies zijn bijvoorbeeld cosinus, sinus of tangens.
